Wandelen met wielen

Wandelen met wielen – POI 32

Gortenstraat 35
3900 Pelt
GPS 51.19302° NB 5.38541° OL

Deze openluchttentoonstelling is te bekijken langsheen het belevingspad ‘Wandelen met wielen‘. Deze wandeling (blauwe route) heeft een lengte van 2 km en vertrekt aan het Revalidatie- en MS-centrum Noorderhart en het dienstencentrum De Klimroos.

Dries Theuwissen | RehaBBattle 2024

Dries Theuwissen (Heusden-Zolder, 1979) studeerde af als Master in de Moderne Geschiedenis aan de Katholieke Universiteit Leuven (BE) en de Universidad de Granada (ES). Daarnaast behaalde hij een postgraduaat Bedrijfsbeheer, eveneens aan de K.U.L.

Zijn -duidelijk- brede interesse bracht hem professioneel in heel diverse omgevingen, maar een chronische aandoening maakte in 2014 een vroegtijdig einde aan zijn loopbaan. Pas vrij recent is zijn situatie gestabiliseerd, waardoor er opnieuw ruimte vrij kwam om vooruit te kijken.

Dit is vrij letterlijk te nemen, want fotografie was inmiddels een belangrijke drijfveer geworden in zijn voortdurende revalidatie, ideaal om nieuwe doelen te stellen en zijn voortdurende honger naar input te stillen. Bij het CVO Volt vond hij een plek om zijn kennis te verstevigen en zijn blik te verruimen.

Sinds 2023 werkt hij als zelfstandig fotograaf met regelmatige opdrachten in event-, portret- en reportagewerk. Zijn beelden worden gekenmerkt door optimisme en een fundamentele nieuwsgierigheid in mens en wereld.

De reeks “RehaBBattle” is zijn eerste deelname aan een tentoonstelling. Zijn eerste solotentoonstelling gaat door te Leuven van 21/6 tot 31/7.

+32 486 24 64 03
doordries@gmail.com
www.doordries.be

RehaBBattle 2024

Uit het zicht van de buitenwereld levert Kim zijn strijd tegen Multiple Sclerose, maar opgeven staat niet in zijn woordenboek.

In deze reeks heb ik geprobeerd om enkele facetten weer te geven van wat het inhoudt om te moeten vechten tegen een aandoening als MS. Er is een harde, anonieme en onpersoonlijke kant, waarin de patiënt wordt overgeleverd aan koude, stalen machines. Hij moet blijven knokken om niet achteruit te gaan. We zien de hindernissen waar hij mee te maken krijgt en we worden geconfronteerd met zijn afhankelijkheid. Hier is hij het meest kwetsbaar. Gaandeweg krijgt hij een eigen gezicht en voelen we de warmte doordringen van de zorgende handen die hem omringen. Aan zijn onklopbare optimisme valt niet te ontkomen: hij erkent wat niet meer lukt, maar kijkt vooral naar wat wel nog kan.

Ik werd getroffen door de intensiteit en kracht waarmee hij zijn revalidatie aangrijpt en ik heb geprobeerd dit met deze reeks over te brengen.

Achter de gevels van ziekenhuizen en revalidatiecentra wordt heel hard gewerkt.

Dries Theuwissen