B-Blok

B-Blok (vroegere bibliotheek) – POI 1B

Jeugdlaan 2

GPS 51.211239° NB 5.428118° OL
Elke weekdag van 9.00 u tot 16.30 u
Behalve op vrijdag enkel open van 9.00 u tot 12.00 u
Iedere zaterdag en zondag van 14.00 u tot 17.00 u en gedurende activiteiten in het cultureel centrum

Cecilie Hatløy | I am Tuva

De Noorse fotografe Cecilie Hatløy werkt sinds 2010 als professioneel fotograaf, zowel in sociale als commerciële fotografie. Als moeder en fotografe voelt ze zich verantwoordelijk om met haar foto’s bewustzijn te creëren door haar visueel sterke stem te gebruiken. Door het publiceren van haar persoonlijke fotoprojecten, met de intentie om de kijkers te provoceren en te betrekken, probeert ze het bewustzijn voor acceptatie en menselijke diversiteit in onze samenleving te vergroten.

Haar masterproject I AM TUVA is een goed voorbeeld van haar visueel sterke stem.
Dit project is een levenslang therapeutisch project gecreëerd door en voor een moeder en haar autistische dochter.

Hatløy heeft de afgelopen jaren verschillende nationale en internationale prijzen voor haar foto’s ontvangen. In 2017 was ze de eerste Noor die haar QEP (in Portretfotografie) ontving van de FEP – Federation of European Professional Photographers. En in 2022 was ze de eerste Noorse fotograaf die het Master Qualified European Photographer (MQEP) certificaat behaalde.

2022 was een goed jaar voor de Noorse fotografe, die toen ook haar “certificate of apprenticeship”/svennebrev ontving met de best mogelijke score. Dat jaar behoorde ze ook tot de TOP 10 beste Europese fotografen in de prestigieuze FEP Awards competitie in 2 categorieën (sport en reportage) en behaalde twee 6e plaatsen in totaal en 14 individuele prijzen.

In de nationale fotocompetitie van Noorwegen heeft ze ook verschillende prijzen gewonnen. Ze won de categorie Natuur in 2022, de categorie Huwelijk in 2021, de categorie Commercieel in 2019 en de categorie Portret in 2018. De laatste jaren maakte ze deel uit van het Noorse nationale team in de World Photographic Cup (WPC) en daarvoor was ze aanvoerder van het nationale team.

Hatløy heeft veel juryervaring bij zowel nationale als internationale wedstrijden en kwalificaties. Ze is momenteel het enige Noorse jurylid dat op het hoogste niveau binnen de FEP mag jureren.

www.ceciliehatloy.no

Deze tentoonstelling kwam tot stand in een samenwerking tussen Lens op de Mens en de FEP – Federation of European Professional Photographers
europeanphotographers.eu

Koen Suidgeest | Vlagen

Koen Suidgeest (1967) is documentair fotograaf en filmmaker. Hij heeft verschillende exposities op zijn naam staan die internationaal te zien geweest zijn. Ook publiceerde hij twee fotoboeken, Why I Cry On Airplanes (2020) en Leiden, Metropolis (2022). Deze laatste was het resultaat van zijn aanstelling als Stadsfotograaf Leiden in 2021. Koen is sinds 2020 lid van Self Publishers United, een collectief van beeldmakers die zelfstandig fotoboeken uitgeven.

Als filmmaker was Koen de eerste Nederlander die genomineerd werd voor de prestigieuze Goya, de Spaanse ‘Academy Award’, voor zijn film Casting (2006). Zijn documentaire Karla’s Arrival (2011) was te zien op meer dan 45 internationale festivals alsmede op televisie in 15 landen en won vele prijzen. Koen’s werk gaat veelal over mensen die aan de rand van de maatschappij leven en onderdrukt worden. Veel van zijn films zijn aanleiding geweest voor uitgebreide internationale impact- en educatieve campagnes.

Naast zijn carrière als maker, werkt Koen als universitair docent bij de Hogeschool van Breda (BUas). Hij wordt vaak gevraagd voor workshops en trainingen op verschillende andere scholen en festivals in binnen- en buitenland.

Vlagen is tot heden zijn meest persoonlijke project.

Vlagen

Bij vlagen herinner ik mijn vader. Meestal onverwacht, als ik iets zie of hoor. Kleine momenten – een liedje, een tikkende klok, een geur.

Hij overleed recent. Twaalf jaar was hij alleen. Elke dag miste hij mijn moeder. Met een steeds slechter wordend geheugen klampte hij zich vast aan de fotoboeken van hun vakanties. Mijn moeder plakte er niet alleen foto’s in, maar ook andere aandenken. Ze schreef er lange teksten bij. Het zijn er twintig in totaal, die boeken. Hij las en keek ze allemaal nog eens na, de laatste jaren van zijn leven. Uren was hij er zoet mee.

Met het overlijden van mijn vader heeft hij zijn herinneringen ook voor altijd meegenomen. Die van mij, die vind ik terug in de beelden en geluidsopnames die ik de afgelopen jaren van hem maakte. En in die fotoboeken, die deels ook mijn eigen levenspad beschrijven.

Mijn eigen herinneringen zijn zinnen, gestes, momenten, het geluid van een lach… Nooit speelt zich een volledige scène af in mijn hoofd. Al helemaal niet één die me – zoals wel gebeurde – van de afgunst naar de verwondering brengt. Of van het plichtgevoel naar de liefde. Het is nooit een narratief, enkel een moment. Incompleet ook, vaak. En waarschijnlijk onbetrouwbaar.

Ik herinner me goed dat hij heel broos was. En ook dat ik zelf niet wilde zijn als hij. Maar dat ben ik toch langzamerhand aan het worden, ben ik bang.

Koen Suidgeest fotografeerde zijn vader gedurende de laatste twee en een half jaar van zijn leven. In de expositie ‘Vlagen’ onderzoekt hij middels deze beelden, videofragmenten en oude fotoboeken, het collectieve geheugen van beiden.

koensuidgeest.com/about-me

Jacques Plouvier | Walk the world

Jacques Plouvier, schoenwinkelier en fotograaf.
In de DOKA van zijn vader drukte hij in de mid-sixties, zijn eerste zwart-wit foto’s af. Zijn drang om in de fotografie verder te gaan werd, door ouderlijke visioenen over ‘drugs & lang haar’, in de kiem gesmoord.
Iets creatiefs in de schoenenwereld werd het alternatief. Naast zijn winkel werd reclamefotografie ’part off the job’… Foto’s voor miljoenen folders op locatie in vele verre landen.
Het bezoek aan ‘Lens op de Mens’ (2023) deed hem beseffen dat zijn foto’s goed zouden passen op een festival als dit, en nu hangen ze in Pelle Melle… Fantastisch!

Traces | Sporen van het verleden in oude glasnegatieven

Het Genootschap voor Geschiedenis en Volkskunde van Overpelt stelde ons een duizendtal oude glasnegatieven ter beschikking van zo’n honderd jaar geleden. Ze werden met veel zorg door Carine Van Gerven gedigitaliseerd en omgezet naar positieve fotobestanden. Dit leverde een uniek tijdsbeeld op van de mensen die leefden in Pelt rond de jaren 1900-1950. Noch van de fotografen, noch van hun modellen kennen we de namen. Van de oudste van deze reeksen zijn we bijna zeker dat het om vroegere inwoners van Neerpelt gaat.

In het B-Blok tonen we u een mooie selectie uit dit bijzondere archief. Alle foto’s zullen er ook in boekvorm te bekijken zijn. Bezoekers kunnen dan op zoek gaan naar mogelijke familieleden of bekenden en namen aanvullen bij de foto’s.

Vocht en schimmels hebben de negatieven in de loop van de jaren aangetast. Wij tonen u de foto’s in hun ware staat.