Ursulinenstraat
Laureaten 2023
Laureaten Lens op de Mens 2023 – POI 29
Hekwerk voor het vroegere Ursulinenklooster
GPS 51.209632° NB 5.426287° OL
Deze openluchttentoonstelling is permanent toegankelijk
Carrie Tomberlin | Goud professionele fotografen
Docent en gallerijdirecteur Carrie Tomberlin behaalde haar MFA in fotografie aan Clemson University en haar BA in beeldende kunst en creatief schrijven aan het Eckerd College. Voordat ze naar UNC Asheville kwam, gaf Carrie les in fotografie in Seattle, WA. Voorafgaand aan haar carrière als docent werkte ze bij verschillende non-profitorganisaties, waaronder het National Museum of Women in the Arts in Washington, D.C. Als afgestudeerde in de vrije kunsten geeft Carrie graag les voor het Department of Art and Art History, het Arts and Ideas Program en het Sustainability Certificate. Buiten het klaslokaal houdt Carrie van reizen, fotograferen, wandelen, eten koken van over de hele wereld en draagt ze graag zorg voor een groep lama’s en haar hond Arlo.
Carrie’s fotografische werk wordt regelmatig tentoongesteld in binnen- en buitenland. Door het visualiseren van de consumptiecultuur, oververwennerij en onze steeds groter wordende technologische afhankelijkheid, vraagt ze de kijker na te denken over hoe onze acties elkaar en de natuurlijke wereld beïnvloeden. Naast haar solowerk werkt ze samen met collega-kunstenaar Eric Tomberlin aan een langlopend samenwerkingsproject over de stijging van de zeespiegel in Bangladesh.
Over haar tentoongestelde foto’s:
Lange tijd aangeprezen als een klimaatparadijs, beleefde het westen van North Carolina in de VS eind september 2024 het onvoorstelbare. In de loop van twee dagen kreeg het gebied 30 tot 75 centimeter regen gevolgd door windsnelheden van 60 tot 160 km/u toen orkaan Helene 800 kilometer landinwaarts kwam van haar eerste landing in Florida. De gevolgen van de storm waren catastrofaal. Huizen, auto’s, wegen, bruggen, bomen en hele gemeenschappen werden weggevaagd door woeste rivieren, stromen en meer dan 2000 aardverschuivingen. Schade aan de infrastructuur zorgde ervoor dat stroom, internet en mobiele telefonie dagenlang uitvielen, waardoor reddingspogingen werden bemoeilijkt en families elkaar niet meer konden vinden. In North Carolina kwamen 106 mensen om het leven en nog eens 113 in het zuidoosten. Zoals bij veel rampen het geval is, werden degenen met de minste middelen het zwaarst getroffen. Wetenschappers noemden Helene een “once in 100 year flood”, met schade die de historische overstroming van 1916 ver overtrof, maar kunnen we met de versnelling van de klimaatverandering nog ergens zeker van zijn?
Hoewel deze tragedie en de aangerichte schade een apocalyptische omvang hadden, waren de steunbetuigingen van mensen uit het hele land en de vele manieren waarop inwoners van Western North Carolina samenkwamen ook monumentaal. Bij de wederopbouw moeten we plannen maken voor het ongekende, een veerkrachtigere en duurzamere infrastructuur creëren en zoeken naar langetermijnoplossingen om ons aan te passen aan de uitdagingen waarmee de klimaatverandering zich nog maar net begint te manifesteren.
Manuel Armenis | Zilver professionele fotografen
Manuel Armenis is een straat- en kunstfotograaf uit Hamburg, Duitsland. Hij werd geboren in Mannheim, Duitsland, in 1971.
Sterk beïnvloed door zijn achtergrond als filmmaker, ligt de nadruk van zijn werk op de realisatie van langlopende projecten met een focus op het verkennen van de menselijke levensomstandigheden in alledaagse stedelijke omgevingen.
Zijn projecten bieden intieme uitzichten op gewone ruimtes en onderzoeken de sporen van het dagelijks leven in vluchtige momenten en situaties. Zijn werk raakt aan ideeën van samenhorigheid, isolatie, verandering en ontkoppeling.
Zijn werk is internationaal tentoongesteld en gepubliceerd.
Manuel begon zijn studie fotografie aan de Icart École de Photographie in Parijs, Frankrijk. Hij is afgestudeerd aan de University of the Arts in Londen, Engeland, met een BA in filmmaken.
Raf Willems | Brons professionele fotografen
Raf Willems is een Belgische fotograaf met 28 jaar ervaring in reclame-, portret- en lifestylefotografie en luchtfotografie. Na gewerkt en gewoond te hebben in België, Zuid-Afrika en Brazilië, is Raf momenteel gevestigd in de VS, sinds 2017.
Raf is een gewaardeerd lid van de Los Angeles Art Association en jurylid voor de Emmy Awards bij de National Academy of Television Arts & Sciences, Pacific Southwest Chapter. Zijn werk is tentoongesteld over de hele wereld en zijn beelden zijn bekroond door het Florida Museum of Photographic Art, International Color Awards, Miami Art Week, One Eye Land, Texas Photographic Society, Siena International Photography Photography Awards, Fotofestival Pelt, Beverly Hills Art Show en nog veel meer.
Zijn tentoongestelde serie van 5 portretten is gemaakt in de studio in Brazilië.
Greet Urkens | Goud amateurfotografen
Hoi, ik ben Greet en ik reis sinds een 15-tal jaren met een klein groepje gelijkgestemde zielen naar heel mooie plaatsen overal op de wereld. We zoeken vooral landen op waar we nog authentieke bevolkingsgroepen kunnen bezoeken. Dorpen die nog echt zijn en niet platgelopen door vele toeristen. Plaatsen waar niet alleen ons geld telt, maar ook wel hun nieuwsgierigheid om ons te ontmoeten.
Het zijn fascinerend plaatsen maar niet altijd comfortabel en gemakkelijk om te reizen. Van de voor ons zo normale luxe is hier meestal helemaal geen sprake. Hotels zijn er over het algemeen weinig of niet dus moet er worden gekampeerd.
Maar al dit valt in het niets tegenover hetgeen je daar mee kan beleven en te zien krijgt. Van rituelen tot ceremonies, ook hun dagdagelijkse bezigheden, zijn voor ons dikwijls moeilijk begrijpbaar.
Mijn foto’s zijn geen studio-opnames met modellen, maar gewoon mensen die in de dorpen leven in hun natuurlijke omgeving.
Mijn reeks is gefotografeerd bij de Mundari bevolking in Zuid-Soedan.
Michèle De Meersman | Zilver amateurfotografen
De liefde voor fotografie kreeg ik met de paplepel ingegoten dankzij mijn vader die als fotograaf werkte bij de Marine in Oostende. Ongeveer vijftien jaar geleden begon ik aan mijn fotografieverhaal met de aanschaf van een spiegelreflexcamera en volgde ik een opleiding om deze volledig onder de knie te krijgen. De vele uren in het CVO De Verdieping in Heusden-Zolder gaven me diepere inzichten en hebben mijn passie verder versterkt.
Reportagefotografie ligt me nauw aan het hart. Deze uitdagende en spannende vorm van fotograferen stelt me in staat verhalen te vertellen met beelden, zonder situaties in scène te zetten of te manipuleren. Ik leg mensen vast zoals ze echt zijn, in pure en ongedwongen momenten. Het draait om het tonen van wat er werkelijk gebeurt, met oog voor emoties, sfeer en details.
De Hadzabe – de laatste jager-verzamelaars van Tanzania
Een bijzonder project dat ik graag deel, is een fotoreeks gemaakt tijdens een bezoek aan de Hadzabe in het noorden van Tanzania.
Eddy Verloes | Brons amateurfotografen
Eddy Verloes is germanist en fotograaf. Hij heeft zes foto- en gedichtenboeken gepubliceerd, sommige hiervan met muziek erbij: No time to Verloes (2015), Cuba libre (2016), Zeezuchten (2020) met gedichten van Anne Meerbergen, Buiten zinnen/Losing Our Minds (2021) met gedichten van Benno Barnard en muziek van The River curls around the town en Aardelingen (2022) met gedichten van Geert Jan Beeckman en muziek van Jef Neve. In januari 2025 verscheen Donker je wolken: op basis van foto’s van Eddy Verloes schreef dichter Geert Jan Beeckman gedichten die nadien op muziek werden gezet door de Belgische band Riviertijd. Eind 2025 verschijnt zijn zevende boek: Van alles de laatste met gedichten van Elise Vos.
Als fotograaf wil Eddy Verloes een verhaal vertellen met aandacht voor detail. Vanuit zijn ziel, niet vanuit de camera. Enige vorm van humor en suggestie zijn nooit ver weg. De gerenommeerde Amerikaanse website All About Photo rekent hem tot de beste hedendaagse fotografen ter wereld. Hij won o.a. de prestigieuze Travel Photographer of the Year 2020 Award (People of the World) en de Pangea Prize Siena Creative Photo Award 2021 (Open Theme) met zijn foto’s van chassidische joden op een Belgisch strand die hem naam en faam bezorgden en over de hele wereld werden tentoongesteld. Hij kreeg in 2022 de One Shot Contest Award, een prijs die de meest uitzonderlijke fotografen van onze hedendaagse tijd eert, en in datzelfde jaar was hij ook Photographer of the Year van de 17de Black & White Spider Awards in Beverly Hills (VS). Doordat hij in 2023 de Zilveren Medaille behaalde in de PX3 Prix de la Photographie Paris werd hij in 2024 geselecteerd voor het International Photography Festival in het Expo Center Sharjah in de Verenigde Arabische Emiraten. In 2024 was hij in de VS de winnaar van de World Photo Annual Refocus Award (Film/Analog) en meteen ook de ’Ontdekking van het jaar’.
In 2026 gaan de foto’s van Eddy Verloes in dialoog met de werken van de Oostendse kunstenaar Léon Spilliaert en met tien bekende binnen- en buitenlandse kunstenaars, waaronder Dirk Braeckman, Luc Tuymans, Michael Borremans, Berlinde De Bruyckere en Hans Op de Beeck.
Hanna Neret | Award voor Creativiteit
Hanna Neret is een fotograaf en fotokunstenaar die vooral houdt van kinder- en familiefoto’s en creatieve portretten – het liefst met een flinke dosis Photoshop-magie. Ze was een winnaar bij talrijke wedstrijden, zowel in het Zweedse Kampioenschap Fotografie als in verschillende internationale wedstrijden. Ze is gevestigd in Stockholm.De Zweedse fotografe is geen onbekende in Pelt. Een van de foto’s die zij instuurde in 2021 was op groot formaat te bewonderen tegen de gevel van de lagere school in de Rodenbachlaan. Ook de schuifpuzzel in de speeltuin van ’t Pelterke is al twee keer gemaakt met een foto van Hanna Neret.
Raïs De Weirdt | Meest beloftevolle jonge fotograaf -30
Raïs studeerde fotografie in Amsterdam en behaalde een master in Reclame en Digitale Creatie in Brussel. Na uitwisselingen in New York en Shanghai, het winnen van de zilveren prijs in de Brusselse Emhackinaton en als winnend team voor de One Club wedstrijd voor agentschap Mother in Londen, een van de beste reclamebureaus ter wereld, besloot ze zich toe te leggen op waar ze echt van hield: direct na haar afstuderen begon ze fulltime haar eigen bedrijf. Daarna escaleerde het snel naar vele prestigieuze internationale fotoshoots voor grote merken over de hele wereld en werd ze gepubliceerd in tijdschriften zoals Brigitte, een van de grootste modebladen van Duitsland, Naver, MSN, The Intercontinental news, Behind The Shutter Magazine om er een paar te noemen, werd ze spreker voor Fearless Photographers, Fotokot en Canon en werd ze geaccrediteerd als Canon Young Talent. Daarnaast won ze talrijke wedstrijden, eindigde ze op de 6e plaats voor Mode en 5e voor Huwelijk bij de beste Europese fotografen van 2020, vertegenwoordigde ze België vier keer op rij in de World Photographic Cup en werd ze door One Eyeland uitgeroepen tot een van de 10 beste huwelijksfotografen ter wereld en nog veel meer. Tegenwoordig heeft ze haar eigen studio in Nazareth, België en richt ze zich op haar grootste passie: fotografie en alles wat daar omheen hangt, inclusief opleiden, schrijven en spreken.
Over de tentoongestelde foto’s
…
Ivan Put | Humor-award
Ivan Put (1971) is de naar Brussel uitgeweken zoon van een Limburgse mijnwerker. Hij studeerde Politieke en Sociale Wetenschappen aan de KU Leuven. En een bijkomend jaar Etudes de Développement aan de UCL Louvain-la-Neuve. Op het einde van zijn universitaire studies begon hij aan de Academie in Leuven fotografie te studeren en te fotograferen voor de studentenkrant Veto.
Na zijn studies verhuisde hij naar Brussel. Hij werkte als fotoredacteur voor De Standaard terwijl hij begon te freelancen als fotograaf voor oa Bruzz, De Standaard, Het Nieuwsblad…
Brussel is altijd een vanzelfsprekende interesse voor hem als fotograaf geweest. Hij wandelt en fietst door de stad en fotografeert de stad in al haar facetten. Ivan Put zou graag de dorpsfotograaf van Brussel worden.
www.ivanput.be | instagram: ivan.put.5
Over zijn tentoongestelde fotoreeks:
August Put, mijn vader, ging 700 meter onder de grond werken zodat ik kon verderstuderen. Hij schitterde talloze malen op de bühne van het amateurtoneel. Uit de afdalingen in de mijn bracht hij af en toe fossielen naar boven met afdrukken van varens en met blinkend pyriet erin. Ik voelde me de koning te rijk met dat schitterende nepgoud. Eind 2023 begon hij moeilijkheden te krijgen om tv te kijken en zijn krant te lezen. Er werd een tumor in de hersenen vastgesteld. Een operatie en bestraling volgden. Zonder resultaat. 15 januari 2024 is mijn vader omringd door veel warmte thuis gestorven. Rust zacht pa. Luv you, miss you.
